Starożytność i średniowiecze

Nauka o roślinach i zwierzętach jest jednak nie tylko przedmiotem studiów, ale również przedmiotem zainteresowań. Najdawniejsze zapiski na temat genezy życia znajdujemy w dziełach starożytnych filozofów greckich z VII - IV w.p.n.e. takich jak Tales z Miletu, Anaksymander, Heraklit, Demokryt, Hipokrates i innych. Warto wspomnieć postać Arystotelesa, który opisał oraz sklasyfikował ponad 500 gatunków zwierząt. Uważał on, iż zwierzęta mogą powstawać z materii nieżywej, czyli np. z kurzu, a podstawą takiego procesu miała być niematerialna przyczyna nazwana przez niego entelchią. Koncepcje Arystotelesa wywierały przez setki lat ogromny wpływ na dalszy rozwój nauk biologicznych.

W starożytnym Rzymie nauki biologiczne nie cieszyły się taką popularnością jak w Grecji, jednak warto wspomnieć ciekawą postać, jaką był Pliniusz Starszy, który w 32 tomach spisał różne informacje o przyrodzie oraz legendy o zwierzętach i roślinach. Był on historykiem i pisarzem rzymskim, który zmarł podczas wybuchu Wezuwiusza, spiesząc z eskadrą rzymskich okrętów na pomoc ludności.

Średniowiecze było okresem wstrzymania badań naukowych. Dzieło Physiologus rozpowszechniło się wtedy bardzo szybko, przetłumaczono je na wiele języków, aby wszyscy mogli poznać bezkrytyczny opis roślin oraz zwierząt wpomnianych przez Biblię.